Test resultaten Savotta Jaakari

MAXIMAAL TE BEHALEN SCORE: Maximaal 5 uit 5 (sterren). ( = matig; = redelijk; = redelijk tot goed;  = goed; = goed tot zeer goed; = zeer goed ; = uitmuntend; = excellent. 

DAG 1. Toen ik deze rugzak uit de verpakking haalde, voelde en zag ik dat deze rugzak zeer robuust en zeer goed gemaakt was. In deze Finse M05 camouflage in 1000D Foxdura nylon. 

Dus op een fraaie nazomer middag met veel wind en met de redelijk gevulde Savotta Jääkäri M op pad voor een circa 15 km Hike om te kijken en te testen of deze zeer fraai en stevig in elkaar gestikte Finse rugzak op deze afstand comfortabel bleef dragen. En natuurlijk wel via het geaccidenteerde terrein met zanderige heuveltjes en bossen van de Brabantse Wal. Ook kwam ik door een laan met eikenbomen waaronder veel afgewaaide al rotte eikels lagen, waardoor ik plotsklaps moet denken aan al die uit de 2^e Kamer getuimelde en ook nog zittende  leugenachtige zelf verrijkende VVD’ers en die leugenachtige, alles met betrekking tot de  democratie kapot makende Ddr66’ maatjes. Tja, de menselijke hersenen schakelen vanzelf soms zeer snel bij de beruchte topleden van deze zichzelf verrijkende Nederlandse  Animalfarm. Dit visionaire boek werd al in de Jaren 50 al door George Orwell geschreven en heeft niets aan waarde ingeboet en is ook heden ten dage nog zeer “up to date” & zeer actueel. Eerst moest de wat stijve rugzak na uit de doos gekomen te zijn, natuurlijk wel wat “inhangen” en ik wennen, daarna droeg de Savotta rugzak mede dankzij de rug tunnel en de brede schouderbanden en heupband inderdaad zeer comfortabel. Ondanks het feit dat de brede schouderbanden en ook de heupbanden wat dunner zijn dan “de rest”, bleven ze toch zeer comfortabel tijdens het dragen. Want ik had na afloop totaal geen zere nek en schouderspieren. Ook de brede heupband die qua lengte voorbij mijn heup bot kwam en overging in een smalle webbing riem met steekgesp, droeg het grootste gedeelte van het gewicht zeer goed, want de rest van het gewicht droegen de schouderbanden. Zie ook de “Jip en Janneke” uitleg onder.                                  

DE UITLEG DAARVAN: (en nee dames, niet de dikte telt en dit heeft niets met uw geheime fantasieën te maken). Het schijnt bewezen te zijn dat dikte van schouderbanden niet belangrijk is, maar dat de breedte van de schouderbanden echter wel belangrijk is, doordat die ervoor zorgen dat de kracht/ het gewicht juist over de schouders en heup verdeeld wordt. Hoe breder hoe beter zogezegd. Ik herinner me nog de uitleg van de meester destijds (nee, deze mocht vroeger beslist niet bij de voornaam genoemd worden) tijdens de Algebra, Meetkunde en Natuurkunde) les:                                                                                                                                                                

Je kunt dus beter een olifant met een poot op je voeten hebben staan, dan een dametje van zestig kilogram met (stiletto) naaldhakken aan, want het gaat namelijk om de druk/kracht per vierkante centimeter.                                                                                                                                   

Je ziet dat het verplichte schoolgeld echt niet weggegooid is, wat ik wel eens vind bij de huidige politici die destijds wel gratis afgestudeerd zijn maar als ik naar hun (wan) daden kijk, ook nog eens voor niets. Want je moet wel “een plaat voor je kop hebben”, om zo onethisch, ondankbaar en ook asociaal voor je kiezers te zijn, die je wel op het Haagse pluche geholpen hebben. Maar nu van die “stinkende politieke jungle” terug naar het fraaie (h)eerlijke bos.

Zelf heb ik daarvoor ook nog een andere theorie en daar kwam ik op toen ik een “flink gezette” persoon op sportschoenen met dikke zolen zag lopen. De ene keer was de dikke zool wat naar rechts gekanteld en de andere keer wat naar links. Ik denk dat dat bij de erg dik gepolsterde schouderriemen ook zo is, doordat de krachten van de draaglast dan naar links en dan weer naar rechts hellen en niet direct verdeeld op de schouders komt.

Op een normaal verlaten bospad stonden veel personenauto’s geparkeerd en ik kon er dankzij het vrij slanke ontwerp van de Savotta Jääkäri M rugzak nog maar net langs. Natuurlijk keek ik nieuwsgierig als ik ben, wel van wie deze auto’s waren en wat er aan de hand was. Zo kwam ik toevallig (en toeval bestaat niet) bij een net afgelopen uitstrooiing en lezing. Daar schrokken ze van mijn groene “Ko de Boswachter “verschijning en na even gekeken te hebben, heb ik mijn weg verder vervolgd.

En natuurlijk was er halverwege de Hike de ”koek en zopie” pauze, waarna ik op die fraaie plek in het bos gelijk maar de vaststaande Karesuando Galten op het koek snijden, koffie roeren en daarna op houtsnijkwaliteiten getest heb. Maar dat is een ander verhaal waarvan de messenreview nog volgt. Dus uiteindelijk maar op huis aan. Bij deze Hike droeg ik naast de genoemde rugzak en een oudere Pinewood outdoor broek, de zeer comfortabel zittende Darn Tough tactische sokken in de eveneens zeer comfortabele Altberg MOD boots. Dus “a happy man” onderweg.

DAG 2: Op een zeer mooie en ook warme dag weer het veld in met de flink gevulde Savotta Jääkäri M op de rug, de Karesuando Galten in de rugzak en de Darn Tough tactische sokken (T 4022) aan de voeten. Op het zeer bekende oefenterrein in een van de oefenbivakken zat een KM opleidingseenheid zonder nabij beveiliging en als ik dat gewild had, kon ik zo het bivak inlopen. Een van de eerste zaken die bij mij destijds betreffende een bivak geregeld moesten worden, was een toegangscontrolepost en een interne patrouille.  Verder in het veld stond hun buiten flipover voor de tactische uitleg. Zo’n twintig jaar geleden deed ik de tactische lessen met behulp van een maquette (met stokjes, eikels en dennenappels) op mijn buitenlokaal op de Kraaienberg. Op de zandplaat van het oefenterrein aangekomen, heb ik eerst die slodderig achtergelaten messing hulzen van “losse flodders” opgeruimd en in een plastic zak meegenomen. Daarna cross country lopend naar “mijn” bankje op “mijn eigen berg” namelijk de Kraaienberg) en ik heb daar een zonnekompas gemaakt en met de Karesuando Galten diverse snij en schraaptesten op keihard droog hout gedaan. Ook even gepauzeerd met een zelf te snijden stuk worst en met veel drinkwater.  Daarna kwam een Belgisch echtpaar aanwandelen en hebben we het dus over het  wandelen in de natuur gehad. Zij hadden best veel wandelervaring en ook veel GR routes gelopen.

Na hun vertrek heb ik de Karesuando Galten in zijn lederen schede aan de borstriempje bevestigd en daarna maar weer richting de NL/BE grens gelopen. Het was heerlijk in het bos, maar al dat mulle zand maakt wel warm en dorstig en aan het eind speelde ik qua water “net Kiet”. Onderweg aan bijna het eind van het laatste stuk bos kreeg ik plotsklaps last van het zogenaamde “Cor Vriend effect”, dus snel de bosjes van het zijterrein in (daarbij wel even kijken of de overal opduikende Gordon niet toevallig met of zonder camerateam in de buurt was) om alles ecologisch terug in de natuur “te doneren”. Als ik op militaire patrouille was geweest had het echt in een plastic zakje gemoeten. Maar achteromkijkend leek die “donatie” meer op het gevolg van het “asociale Rutteriaans afschaffing dividend effect”, maar gelukkig had ik “Be Prepared” als ik ben, in mijn uitgebreide kitje wel de benodigde toiletpapier.

En zo te zien was dat toiletpapier niet van Unilever, maar van Johnson & Johnson, want anders voel je je daarmee nog besch*ten. En jawel hoor, deze vervuiler betaald niet, want dit was ecologisch verantwoord. Wederom lag de sloot langs de looproute naar en van een vakantiepark met bungalows voor arbeidsmigranten, vol met niet afbreekbare lege bierblikjes en andere rommel. Terwijl ik altijd mijn “troep” uit het bos meeneem! Thuis aangekomen heb ik de rugzak direct maar afgehangen, de wandellaarzen en sokken uitgetrokken en voeten in een bak met koud water gestopt! En een koude cola als toetje toe.

DAG 3. Op een winderige herfstdag “weer gepakt en gezakt” met de Savotta rugzak op de rug en de Tactical Boot Extra Cushion Socks aan de voeten op pad naar de nog wel fraaie bossen van de Brabantse Wal. Hoezo nog wel fraai? Nee, dit heeft niets met de natuurlijke opwarmingcycli van “Moeder Aarde” te maken, edoch met het feit dat de gemeente/men wegens luiheid en gemakzucht en/of geldgebrek en mede door het te hoge bedrag bij het aanbieden van grof vuil bij de Gemeente, dit afval daarom zomaar in de fraaie bossen en langs de bermen wordt gedumpt. Echt wat je soms daar allemaal tegenkomt! Gelukkig was mijn gekozen route deze keer vrij van die onnatuurlijke en vervuilende troep. Natuurlijk droeg de Savotta Jääkäri M op deze Hike zoals gewoonlijk weer zeer comfortabel en fijn.                                                                                                                                                                  

Een bekende buitensporter vertelde later dat hij dit type Savotta rugzak ook had en vond dat deze rugzak dan ook erg comfortabel droeg. Hij kon niet vertellen waarom, dus heb ik hem dat fijn uitgelegd. Na de koffiepauze was het tijd voor wat snijtesten en daarna maar weer op huis aan. Overigens laat ik nooit rommel achter en ruin mijn pauzeplekjes ook op. Zelfs de houtspanen van de snijtesten neem ik mee of verstrooi in de natuur onderweg.

DAG 4. Op een zonnige herfstdag weer met de goed volgepakte Savotta rugzak op pad. Het was echt lekker t-shirt weer en de route liep via slingerde zandpaden door de Mei duinen met de fraaie bossen van de Boudewijngroeve.  Ik droeg weer de fijne Darn Tough sokken in de Altberg laarzen, dus “So far so good”. Maar jammer genoeg kunnen de meeste hondenbezitters hun slecht luisterende honden daar niet aangelijnd houden.  Toen ik een van de fraaie paden betrad stormde een flinke Dog op mij af. Na wat aarzeling volgde hij toch zijn baas op de fiets. Daarom besloot ik een wandelstok annex anti-attack stok mee te nemen om deze te snijden en effectief aan te punten. Ik had namelijk het juiste gereedschap in de erg fijn dragende Savotta rugzak namelijk bij me. Op mijn uitkijkheuvel eerst diverse snijtesten met de Karesuando Galten op deze wandelstok en andere takken gedaan en daarna was het in de zon tijd voor koffie met koekjes. Tja, iemand moet die infame veldtesten toch doen. Na de pauze weer omgehangen en via een smal pad naar de Putseweg en die overgestoken. Via een slingerend pad door het geaccidenteerde terrein kwam in langs een klein meertje de zogenaamde “Zwaluwenmoer”. Daar heb ik zittende op dikke boomstammen wederom diverse snijtesten met de fraaie Karesuando Galten gedaan.  En ja hoor weer zo’n grote loslopende hond de hoek om, maar gelukkig werd hij door zijn baasje op tijd aangehaakt. Na een korte waterdrink pauze via diverse bospaden en later verharde wegen maar op huis aan. Deze Savotta Jääkäri M draagt zo fijn dat ik de grotere Large (L)  uitvoering ook wel wil testen.

DAG 5. Op de ATB met de Savotta Jääkäri M rugzak met de ingepakte Karesuando Galten weer op pad naar een van mijn favoriete bospercelen. Het was heerlijk weer dus ook prima voor mijn niet waterdichte camera om deze snijtesten nu uit te voeren. Op een met bomen begroeide heuvel van de Brabantse Wal is het erg goed vertoeven. Natuurlijk met een koffiepauze. Op de ATB droeg de zware Savotta rugzak “slechts” goed. Hoezo “slechts” goed? Dit kwam door de schuine draagwijze (circa 45 graden) van de rugzak op mijn rug tijdens dit ATB fietsen/crossen, draagt NIET de heupgordel het meeste gewicht, zoals dat bij het Hiken wel gewoon is. Bij het Hiken scoorde deze rugzak qua draagcomfort namelijk zeer goed. Sommige bushcrafters vinden de schouderbanden wat smal (7 centimeter breed), hard en stug, anderen zoals ik testen hem echt langdurig uit en houden daarna van deze robuust en goed gemaakte rugzak met zeer goed draagcomfort. Of zou ik na mijn FLo mijn militaire mars gehardheid nog niet verloren hebben? En mijns inziens is de Finse M05 een zeer goede camouflage in de bossen. Slimme jongens die Finnen!

DAG 6. Op een wat bewolkte dag het bos in, dit om Savotta Jääkäri M rugzak, mijzelf, de Darm Tough sokken en de Karesuando Galten weer aan “de tand te voelen”. Bij het bereiken van het bosrand heb ik eerst mijn HKD lederen riem met mijn Spyderco Manix2 XL vouwmes in een dito HKD lederen foedraal en de Karesuando Galten weer uit de rugzak gehaald en omgehangen. Dan raken de mensen op straat, die messen maar verschrikkelijke dingen vinden en die veelal niet (willen) weten dat hun vlees voor hun warme maaltijd echt NIET uit de supermarkt komt, niet in de stress.

Halverwege de tocht werd er gepauzeerd om de Karesuando Galten weer uit te testen en daar ook te “lunchen”. Ook moest de tester weer een nieuw laagje huidvriendelijke Stichfrei anti-insectenspul aanbrengen, want de teken zijn nog niet op vakantie. En door de handige ritssluiting aan de zijkant van de Savotta Jääkäri M, kon ik zo het binnen compartiment bereiken om dat anti-insectenspul te pakken. Gelukkig had ik ook een beige gekleurde lange broek aan, zodat je de teekjes zag lopen en je deze daarna gemakkelijk kon uitschakelen. Ook in het geaccidenteerde terrein droeg de Savotta Jääkäri M dankzij de goede gewichtsverdeling tussen de heupriem en schouderbanden zeer goed ().

TIP: voor al de benodigde extra uitrusting zou een of twee MOLLE tasje (s) in dezelfde M05 print erg handig en dus een aanbeveling zijn.

Dag 7. Na een lichte blessure weer op een Hike met de ingepakte rugzak en ingesmeerde body met het anti-teken middel Stichfrei. Ook gelijk maar een nieuwe route op de stafkaart uitgestippeld, waarbij ik wel bij mijn oude bankje op de gelijknamige Kraaienberg uitkwam. Even gepauzeerd, de Karesuando Galten weer op zijn bruikbare scherpte getest en daarna weer op pad, “de paden in en de lanen door “. Dit om de benodigde kilometers met de Savotta rugzak maken, want Outdoor Gear test je niet goed in een dag of in 15 minuten op YouTube.  Na een tijdje flink Hiken weer even gepauzeerd en tijdens pauze ook weer wat hout gesneden. Weer enigszins uitgerust verder met het Hiken, totdat ik op mijn extractiepunt gekomen was en opgepikt werd.  Tijdens deze tocht bleef de Savotta Jääkäri M net als bij al die andere tochten overigens zeer goed () dragen.

DAG 8. Op een wat grauwe herfstdag weer met de gevulde Savotta rugzak op pad met wat nieuwe testitems. Op naar mijn favoriete testarea in het fraaie bos.

Ik zag op een RTL programma dat ook de oudere jeugd het wandelen weer helemaal ontdekt heeft. Werd tijd ook, want de meeste groeien achter hun game-computer letterlijk dicht. Natuurlijk ging ik “hipster” die ik volgens RTL klaarblijkelijk ben, weer richting de bossen van de Brabantse Wal en ik hoop daar geen gedumpte troep te zien. Wel houdt ik rekening bij het oversteken van brede bospaden en open vlaktes met lieden met minder goede bedoelingen/criminele activiteiten. Dan is het altijd handig om naast je eigen “skills & drills” een prima veldmes bij je te hebben, want ik wil echt niet in het tv-programma “vermist” komen.  Aan het begin van het schaduwrijke wat frisse bos mijn oude vertrouwde Fjallraven Telemark (toen nog Made in Sweden) parka aangedaan en het bushcraft mes omgehangen. En daarbij de gehele rugzak inhoud op de bodem gelegd (en voor u gefotografeerd, zodat u ziet wat ik zoal in de Savotta Jääkäri M “meezeul”. Daarna weer op pad en onderweg een aantal keren op mooie rustige plekken gepauzeerd en daarbij ook weer de messentesten gedaan. Na dit alles maar weer op pad en het laatste stukje langs het hek van mijn voormalige “Baas” afgelegd. De Savotta rugzak droeg daarbij overigens bij deze Hike over allerlei en vooral geaccidenteerd terrein weer zeer goed.  Ook de zweetvorming was dankzij de lagere temperatuur, het tunnelvormige rugpand van de Savotta Jääkäri M en de juiste wollen basis laag slechts minimaal.

DAG 9. Op eerst een grijze, maar later zonnige zaterdag met de flink gevulde Savotta rugzak en de waterdichte GATEWAY 1 Woodwalker rubberlaarzen aan de voeten weer op pad. Nu naar een lastig te bereiken nieuwe testarea, waarvoor ik eerst wel een beek moest doorwaden met een lastige oeverbegroeiing. De laarzen waren gelukkig net lang genoeg, dit wegens de flinke hoeveelheid gevallen regen vannacht. Op deze fraaie en vooral rustige Hide-area kon ik nu eens ongestoord mijn snijtesten doen. Ik droeg daarbij ook het Pinewood vest, wat dankzij de vele zakken zeer bruikbaar was en is. De Foxdura buitenstof en de bevestigde PALS van de Savotta Jääkäri M rugzak waren robuust genoeg om onbeschadigd door de lastige oeverbegroeiing met wilgenboompjes en riet te lopen zwoegen. Want soms bleef ik daarbij haken en de volgende keer moet ik bij de oversteek echt een veiligheidsbril opdoen. Ook het draaghandvat was robuust en goed aan de rugzak gestikt, want ik had daaraan de vrij zware ingepakte rugzak gedurende een viertal uren aan een boomhaak opgehangen. Jammer genoeg vindt ik het wel een gemis dat er geen MOLLE buitentasjes in dezelfde M05 camo zijn.

DAG 10. Het was mooi weer toen ik “flink bepakt en gezakt” de deur uitliep naar de fraaie herfstachtige bossen. Herfstachtig mooi gekleurd en met veel afgevallen dennenappels, beukennootjes en takken daar  in het bos aanwezig. Ik kwam op een geaccentueerd heuvelachtig wat afgesloten terrein, alwaar ik prima mijn mes testen kon uitvoeren. En natuurlijk werd allerlei noodzakelijke Gear meegevoerd. Ik had eerst op de top van het klep vak bij gebrek aan een Savotta exemplaar, een OD groene Condor Gear tas bevestigd (wat geen succes werd) , dus deze maar op de voorzijde bevestigd (wat wel een succes was). Zo’n Gear tas is erg handig voor allerlei kleine maar noodzakelijke items. Wederom moest de Savotta Jääkäri M rugzak zich in het bos bewijzen, wat zeer goed lukte. Maar het kan nog zwaarder, want de Savotta rugzak volbracht tezamen met de Darn Tough Tactische sokken, de Altberg MOD laarzen en de tester zelf de nog resterende circa 4,5 -5 km in een “speedmars” naar huis.

Dat ging eerst weer wat stroef en onwennig, maar mijn hersenen deden automatisch het “juiste geheugenlaatje open” en daarna namen de longen en de benen de oude bekende militaire cadans over en als ik goed gekeken heb, deed ik dat onder een half uur. Daarna was het flink uitzweten en morgen zal ik daarvoor wel afgestraft worden. De rugzak rammelde niet, verschoof niet, de gespen slipten niet (waardoor een k*ntzak geworden) en dankzij de rug tunnel bleef hij eer goed ventileren.

DAG 11. Op een fraaie dag met een volgepakte Savotta rugzak naar een van mijn aan het zicht onttrokken speciale testarea, alwaar ik rustig mijn snijtesten kan doen, zonder door de een of ander gestoord te worden. Om er te komen dien je wel hoge rubber laarzen te dragen anders heb je al gelijk natte voeten. En gelukkig had ik de waterdichte en ook in het bos en op de harde weg fijn lopende GATEWAY 1 Woodwalkers aan. Daar aangekomen besloot ik dat voor de aankomende “natte periode” een  A-frame schuilonderkomen wel nuttig kon zijn. Dus maar begonnen met het zoeken van een geschikte plaats en het bouwen ervan. Voor het graafwerk ervan had ik wel een zogenaamde harde “graafstok” nodig. Die heb ik dus maar uit een droge harde berkentak met veel noesten gemaakt en gesneden. Natuurlijk wel een moderne gepimpte versie van het al eeuwenoude model. Natuurlijk heb ik hem op de terugweg in het handige zijvak met riemen meegenomen.

DAG 12. Wederom was het fraai weer dus wederom de Savotta omgehangen en naar mijn testarea. Daar moest ik aan het A-frame schuilonderkomen verder werken. Ik had extra touw bij me voor het veilig vastzetten van de staanders en de verbindingstakken. Dus de rugzak werd weer wat zwaarder maar bleef goed dragen. Ook is het M05 camouflagepatroon overdag zeer effectief en een van de beste voor gebruik in de bossen.

THUISTESTDAG 13, NAT WEER. Ik moest nog een ding controleren, namelijk de water-bestendigheid van de buitenstof. Nu weten we bijna allemaal wel dat bijna geen enkele rugzak echt waterdicht is en derhalve separate waterdichte stuff /droogzakken en zakjes noodzakelijk zijn. Maar ik wilde wel de waterbestendigheid van de gehele rugzak constructie (de buitenstof en ritssluiting) weten, dus zette ik hem op een erg vroege regenachtige maandag morgen bepakt met keuken tissues en kranten gewoon een halve dag in de hevige regen. Het is wat het is en het spreekt bijna voor zich dat de buitenstof van de klep vak aan het eind van een meer dan een halve dag in de regen staande rugzak toch doorgeslagen was. Het resultaat daarvan staat in de onderstaande tabel vermeld.

DE DRAAG DAGEN ERNA: Deze zeer fijn dragende Savotta Jääkäri M rugzak heb ik natuurlijk ook verder op de testdagen gedragen en getest, zonder dit specifiek te benoemen. Voor mij heb ik de feiten voor de beoordeling al op papier!

 

DE BEOORDELING VAN DE FINN-SAVOTTA JAAKARI M RUGZAK.

 

PERSOONLIJK GEMIDDELDE TESTOORDEEL FINN-SAVOTTA JAAKARI M RUGZAK:  Zeer goed / Very Good / .

                                                        

 

                                             EN MIJN AANBEVELING WAARD.

 

RESUME: Ik kan er kort over zijn, de Savotta Jääkäri M rugzak is nagenoeg onverslijtbaar gemaakt en draagt ook met zwaardere bepakkingen zeer comfortabel. Ik denk ook dat de Finse M05 camouflageprint een van de effectiefste is in gebieden met veel bossen, zoals Finland heeft. Maar ook in de gematigde streken van Europa beneden de boomgrens is deze camouflage zeer effectief.                                                                                                                                                         

Ik sluit daarbij deze veldtest af, maar ga door met de op lange duur testen, want deze rugzak draagt m.i. ook op de lange duur zeer goed.

En Savotta Finland, ik meld me bij deze aan als vrijwilligers voor een veldtest van de grotere modellen namelijk de Savotta Jääkäri L of XL rugzak.

TIPS VOOR HET SAVOTTA R&D DEPARTEMENT:
Ik heb de meeste tips al “een op een” doorgegeven aan het R&D van Finn-Savotta. Deze was ik echter vergeten” een vakje voor een naamkaartje op de rugzijde zou erg nuttig kunnen zijn”.                            

DANKBETUIGING: Met dank aan de Nederlandse Savotta importeur, de heer J. de Vries van Vriezz Trading voor het tot stand komen van deze nieuwe Savotta review.  Bekijk a.u.b. hun fraaie Savotta website:  www.vriezz.nl/nl/savotta.

Messenexpert Henk Kraaijvanger was KMA OPC/ instructeur en onderofficier toegevoegd bij het Bureau Force Protection, nu is hij b.d. / retired
Tevens was hij vanaf 1996 messenredacteur bij de wapenmagazines SHOOT, AK-56 en free lance messentesten/schrijver voor SAM tot 1999.

Tot slot is hij de ontwerper van het HKD foedraal en de huidige voorzitter/lid van de DKE jury.

Importeurs, heeft u ook een mes of een ander scherp voorwerp dat u getest of besproken wilt zien? Bent u wellicht zelf (beginnend) messenmaker?

Mail ons op [email protected] en wij laten u weten waar u uw mes of bijl heen kunt sturen.